Wiślica i fantastyczne Muzeum Archeologiczne

Wiślica była już dawno na naszej liście miejsc które chcemy zobacyć. Kiedyś odwiedziliśmy Kolegiatę, ale wtedy nie było jeszcze czynne nowe Muzeum Archeologiczne. Wreszcie udało się tutaj dotrzeć.

Komfortowe domki na skraju roztoczańskiego lasu, w cichej i spokojnej okolicy pośrodku Roztocza. Idealne do aktywnego wypoczynku lub błogiego lenistwa... :)

Zobacz, zachwyć się, zarezerwuj!

Czasem nie trzeba daleko jechać, żeby zobaczyć wyjątkowe muzeum i unikalne zabytki… Takim wyjątkowym miejscem jest Wiślica w województwie świętokrzyskim. Liczne zabytki, a do tego nowoczesne Muzeum Archeologiczne.

Wiślica – Muzeum Archeologiczne

Pierwsze muzeum archeologiczno-historyczne powstało w Wiślicy w 1966 roku.

Od 2022 roku możemy tu podziwiać nowe Muzeum Archeologiczne. Muzeum pięknie zaprojektowane, ale też o jego wyjątkowym charakterze stanowią przede wszystkim wybitnie ciekawe zabytki.

Zaczynając zwiedzanie dostajemy audioprzewodnik i już w pierwszej sali jest wyjątkowo! Na ogromnym ekranie prezentowana jest historia tych terenów, a tłem opowieści są zachowane ruiny kościółka św. Mikołaja z XI wieku.

Przechodząc przez kolejne sale jest równie ciekawie. Możemy zobaczyć jak kształtowała się zabudowa Wiślicy w dawnych czasach i podziwiać skarby odkryte przez archeologów. Co ciekawe przechodzimy też wokół fundamentów katedry i możemy zobaczyć jak wyglądają jej najstarsze mury!

Wiślica i skarby w muzeum – płyta orantów

W podziemiach bazyliki zachowały się fragmenty dwóch świątyń romańskich. Pierwsza (starsza) została ufundowana przez księcia Henryka Sandomierskiego w połowie XII wieku. To tutaj w środkowej nawie krypty jest przepiękna posadzka z przedstawieniami figuralnymi, tzw. płyta orantów (1175–1177). Jest to najważniejszy zabytek Wiślicy i jednocześnie jeden z najcenniejszych na świecie przykładów sztuki romańskiej.

Przedstawione na niej postaci to najpewniej fundatorzy ze swoimi rodzinami: Kazimierz Sprawiedliwy wraz z żoną Heleną Znojemską oraz synami – Bolesławem i Kazimierzem, Henryk Sandomierski oraz niezidentyfikowana osoba duchowna.

Przez całą długość krawędzi wschodniej pola wschodniego biegnie inskrypcja: HI CONCULCARI QUERUNT UT IN ASTRA LEVARI: POSSINT ET PARITER VE […] (Ci pragną być podeptani, aby mogli być wzniesieni do gwiazd i zarówno […]).

Drugą (młodszą) świątynię romańską wzniesiono około połowy XIII wieku.

Na uwagę zasługuje też zachowana późnoromańska glazurowana posadzka ceramiczna. Do wyjątkowych ciekawostek, które mamy tutaj należy też oryginalny przekrój przez cmentarzysko przykościelne…

Co jeszcze warto zobaczyć w Wiślicy?

Wiślica – kolegiata

Po odwiedzinach w muzeum warto też zajrzeć do Kolegiaty. Tym bardziej, że w muzeum krążymy wokół jej fundamentów.

Gotycka kolegiata pochodzi z XIV wieku i została ufundowana przez Kazimierza Wielkiego na fundamentach dwóch starszych świątyń romańskich.

We wnętrzu koniecznie zobaczcie romańską rzeźbę Madonny, tzw. Łokietkowej. Figura pochodząca z około 1300 roku ma wyjątkowo piękny uśmiech.

Na uwagę zasługuje też płaskorzeźba upamiętniającą fundację świątyni, umieszczona nad bocznym wejściem w 1464 roku inicjatywy Jana Długosza. Przedstawiony jest na niej Kazimierz Wielki z modelem kolegiaty w dłoni. Za królem jest biskup krakowski Bodzanta. Tablica znajduje się nad dekoracyjnym, gotyckim portalem, w którym zachowały się XV-wieczne drzwi!

To nie jedyna fundacja Jana Długosza w Wiślicy. Tuż przy kolegiacie jest też dzwonnica z 1460 roku.

Warto też pamiętać, że w 1347 roku ogłoszono tutaj statuty wiślickie, czyli pierwszą kodyfikację polskich praw, przeprowadzoną z inicjatywy Kazimierza Wielkiego

Wiślica – Dom Długosza

Jan Długosz był w wiślickiej kolegiacie kustoszem i kanonikiem. W 1460 roku oprócz dzwonnicy i tablicy na kościele ufundował dom dla 12 kanoników i 12 wikariuszy tutejszej parafii. Legendą głosi, że to tutaj Długosz nauczał synów Kazimierza Jagiellończyka.

Ogromne wrażenie robią tutaj oryginalne gotyckie polichromie (1462–1467) z wizerunkami Chrystusa Zmartwychwstałego, Jana Długosza i św. Heleny