Oman praktycznie

Przygotowania do wyjazdu do Omanu zaczęliśmy jak zawsze od wertowania relacji z wyjazdów w internecie. I są tam cuda-wianki: od opisów służbowych wyjazdów z wielkim piciem (Polak potrafi), poprzez wyjazdy, gdzie każdy dzień zaczyna się od poszukiwania pralni, po bardzo subiektywne i niesprawiedliwe oceny tego kraju. Na szczęście są też relacje takie jak lubię – rzetelne, dokładne i z ciekawostkami. Najwięcej pomogły nam relacje Ady, strona Polacy w Omanie, portal Mały Podróżnik i oczywiście niezawodny przewodnik LP.

Komfortowe domki na skraju roztoczańskiego lasu, w cichej i spokojnej okolicy pośrodku Roztocza. Idealne do aktywnego wypoczynku lub błogiego lenistwa... :)

Zobacz, zachwyć się, zarezerwuj!

 

Czy warto jechać do Omanu? Teraz wiemy, że na pewno tak.
Czy warto jechać z dzieckiem – oczywiście.
Oman to piękne plaże, cudowna pustynia, niesamowite góry i wbrew pozorom fantastyczna przyroda. Jest to oczywiście kraj pustynny… ale już za czasów rzymskich tereny dzisiejszego Omanu i Jemenu nazywano Arabia Felix, czyli żyzna (dzięki docierającym tu monsunom). Tak więc nawet miłośnicy zieleni mogą znaleźć tutaj zachwycające miejsca… oczywiście nie o każdej porze roku. W większości dolin (Wadi), dzięki systemowi nawadniającemu jest bardzo zielono. Nawet na pustyni znajdziemy karłowate drzewka, trawy i drobne krzaczki walczące o przetrwanie. Zaskoczyły nas też piękne motyle i ptaki – więcej o przyrodzie Omanu.

Oman to kraj ciągle jeszcze nie odkryty dla masowej turystyki – dla nas to był duży plus. Niestety przez to baza hotelowa jest bardzo szczupła – powstają wprawdzie ogromne resorty w okolicach stolicy, ale ceny w nich są kosmiczne. Na szczęście dzięki relacjom innych zdecydowaliśmy się zabrać namiot i było to fantastyczne rozwiązanie. Dzięki temu byliśmy nieskrępowani rezerwacjami i mogliśmy rozbić się na nocleg w każdym pięknym zakątku, który odwiedziliśmy.

Wiza
Kupujemy na lotnisku… przy wielkim stoisku z napisami „Currency Exchange” (drobnym druczkiem dopisali, że sprzedają też wizy).

Podobno kiedyś był tam bankomat – teraz jedyna możliwość to mieć euro lub dolary na wymianę. Na płatność kartą Pan za kontuarem bardzo się skrzywił („cash is better” powiedział) – zapłaciliśmy więc dolarami. Niemniej jednak terminal leżał obok niego, więc pewnie nie będzie problemu z kartą.

Ceny: wiza na 10 dni 5R, na 30 dni – 20R

Najlepszy sposób na wizę znajdziecie na blogu Wnuczykije.pl

Bankomaty
Generalnie karty MasterCard / Maestro to porażka – działają tylko w niektórych bankomatach, na dodatek nerwowe centrum obsługi po kilku nieudanych próbach blokuje kartę i konieczny będzie telefon na infolinię banku. W zasadzie spodziewaliśmy się tego, bo podobną przygodę już mieliśmy w Malezji. ;)

Pierwszego dnia w Matrach dopiero 5ta próba zakończyła się sukcesem – był to Bank of Muscat. Współpracował też bankomat z Bank of Oman, ale nie należy tego brać jako pewnik, bo w innym miejscu Bank of Muscat odmówił współpracy.

Warto dodać, że Visa nie robi takich problemów – nie korzystaliśmy z niej szczególnie intensywnie, ale wszystkie próby wypłaty zakończyły się sukcesem. Prawdopodobnie wynika to z bliskiej współpracy Omanu z USA… w końcu MasterCard to europejski wymysł. ;))

Pieniądze
1 Rial omański (OMR) = 1000 baisa
Jeden Rial jest wart 8,3-8,4zł (marzec 2013).

Telefon
My kupiliśmy kartę prepaid jednej z omańskich sieci: Hayyak prepaid – Omantel. I na prawdę warto to zrobić. Po pierwsze bez problemu dodzwonisz się by zarezerwować hotel, czy camp na pustyni. Po drugie do Polski zadzwonisz za 1zł za minutę zamiast 10zł w roamingu. A po trzecie za 3-5 Riali można sobie odpalić 1GB transferu danych… i nie będzie trzeba szukać zawirusowanej kafejki internetowej.

Przy okazji jedna uwaga techniczna: większość nowych telefonów pozwala na udostępnianie połączenia innym urządzeniom (telefony, laptopy, itd.), tzw. „tethering”.  Świetnie działało to w Muskacie, Nizwie i okolicach… niestety na południe od Muskatu (Sur, Wahiba, itd.) przestało. Prawdopodobnie są tam lekko inne ustawienia lub urządzenia w sieci komórkowej (nie przypuszczam żeby ktoś to celowo blokował, bo wtedy zrobił by to w całym kraju).

Noclegi
Głównie nastawialiśmy się na noclegi w namiocie – ze względu na ceny hoteli. O hostelach tutaj możecie zapomnieć – nie ma. Ceny w hotelach są od ok. 20 Riali, czyli 170 zł za dwójkę. Czytaliśmy, że niektórzy z powodzeniem próbują CouchSurfingu – jak ktoś lubi, to można. ;)

Nizwa: Majan Guest House – dwójka ze śniadaniem 35 OMR (raz udało się nam stargować na 32), pokój całkiem ok, ręczniki, lodówka z napojami, czysto. Na śniadanie świeży sok pomarańczowy, tosty, owoce i do wyboru coś z jajek na ciepło. Bezpłatny internet. Nocowaliśmy tam dwa razy.

Nizwa: Tanuf Rezidency – nie nocowaliśmy, zobaczyliśmy pokój i już więcej, ani dłużej nie chcieliśmy oglądać. Masakra za 25 OMR. Na dole za to polecana turecka restauracja.

Jabrin: Jabrin Hotel – nie nocowaliśmy, cena 50 OMR za dwójkę.

Sur: Al Afiya Hotel Apartaments – 20 OMR za apartament z kuchnią, łazienką, sypialnią, jadalnią i tarasem. Bezpłatny internet. Bez śniadania.

Sur Hotel – nie nocowaliśmy, w centrum – 25 OMR za dwójkę. Pokoju nie oglądaliśmy, ale z zewnątrz i z recepcji robi dobre wrażenie.

Hotel przy rezerwacie żółwi – dwójka ze śniadaniem 80 OMR.

Turtle Beach Resort – 40 OMR – okolice Ras Al Hadd.

Pustynia:
Al Raha Tourism Camp – 40 OMR za pokój z łazienką, kolacją, śniadaniem i przejażdżką terenówką na szczyt wydmy na zachód słońca. Dzięki Malwince dostaliśmy 'family room’ – o jedno pomieszczenie większy niż standard. W pokoju wentylator. Po „1000 Nights Camp” jest to chyba drugi najdalej wysunięty w pustynię camp. Paradoksalnie można tu
dojechać nawet zwykłym samochodem osobowym – 18km przez pustynię jedzie się drogą szutrową. Tylko ostatnie 200-300 metrów trzeba będzie podejść po piasku.

Al Areesh Desert Camp – został jakiś czas temu wykupiony i drastycznie zmienił ceny – 50R za pokój + 9R za dziecko + wyżywienie. I generalnie stoi pusty – jak przyjechaliśmy, to nie było tam nikogo… a w księdze na recepcji ostatni wpis był sprzed 2-3 dni. Generalnie nie zachęca i odradzamy.

Inne Campy – po rezygnacji z Al Areesh obdzwoniliśmy wszystko, co było po drodze – ceny dla 2ch osób od 50-60 do nawet 140 OMR (w pakiecie nawet przejażdżka na wielbłądach).

Muskat – Naseem Hotel – 22R. Fantastyczna lokalizacja, w centrum, niedaleko portu. My
trafiliśmy na pokój z widokiem na zatokę – cudowne zachody i wschody słońca. Bez śniadania, są ręczniki i lodówka.

Jak szukać miejsca pod namiot? Po pierwszym razie sami nabierzecie doświadczenia. Nam
zależało żeby było ładnie, choć gdy zbliżała się 18 (słońce w marcu zachodziło o 18) było nam już wszystko jedno. Ważne żeby było płasko, bez mrówek, pająków i daleko od wiosek i ulicy. Jakoś intuicyjnie nie wybieraliśmy miejsc w krzakach czy pod palmami, bo baliśmy się, że będzie tam więcej owadów.

Najmilej wspominamy nasze noclegi:

• w górach w okolicach Wadi Bani AWF,
• nad morzem w okolicach Sur na białej plaży – zjazd z autostrady na Fins i w prawo (tu mieliśmy sąsiedztwo ok. 10 innych namiotów w trakcie weekendu, na tygodniu znacznie bardziej kameralnie – tylko dwa),
• za hotelem w Ras Al Hadd – cudowna plaża z różowymi muszelkami, skałkami i śladami żółwi na piasku.

Nocując pod namiotem przyda się na pewno kuchenka gazowa – kupiliśmy palnik i kartusz na miejscu, w supermarkecie. Oświetlenie kempingowe Marek zmontował dzięki fantastycznym pomysłowi na Portalu Mały Podróżnik. Jeśli jeszcze raz pojedziemy do Omanu – będziemy częściej korzystać z lokalizacji i noclegów w dokładnej relacji Marka. Dziękujemy i pozdrawiamy!

Nie dokuczały nam nigdzie żadne owady poza muchami. Znikały co prawda gdy zaczynało robić się ciemno, ale przy śniadaniu wracały. Komary pojawiły się tylko w… Campie na pustyni. Marek raz widział węża w jednym z Wadi. Skorpionów nie było, a tzw. 'camel spider’ był tylko raz… prawdopodobnie, bo uciekał tak szybko, że nie udało się dokładnie przyjrzeć. W morzu podobno są jadowite węże, ale to raczej problem rybaków jeśli się taki zaplącze w sieci. Bezpańskich psów praktycznie nie ma, bo i 'pańskich’ jest mało – pies ugryzł raz proroka Mahometa, stąd nie cieszą się one zbytnią popularnością i szacunkiem. ;))

Samochód
Długo szukaliśmy… Jeszcze z Polski zarezerwowaliśmy w Arabia Cars. Było wyraźnie taniej niż w Europcar. Pewnie dlatego zdecydowaliśmy się na gigantyczną Toyotę Prado (360 OMR na 2 tygodnie). Po powrocie okazało się, że ściągnęli z karty 30 OMR więcej (jakieś 240zł) – złożyliśmy w naszym banku reklamację i sprawa jest w trakcie wyjaśniania (już ponad 3 miesiące, kłamią w żywe oczy, składamy kolejne odwołania do reklamacji, itd., itp.). Tak więc Arabia Cars zdecydowanie nie polecamy.

Polecamy natomiast uprzeć się i zapłacić za wynajem na początku – w naszym przypadku przy odbiorze samochodu pan powiedział, że zapłacimy oddając, a przy zwrocie, że on nie przyjmuje płatności i kasę ściągnie biuro w centrum miasta. No i skończyło się tak jak się skończyło… nie najtańszą nauczką na przyszłość.

Na pytanie czy warto brać 2x droższą terenówkę zamiast zwykłej osobówki odpowiadamy: zdecydowanie tak! Oczywiście sporo zależy od tego co chcesz zobaczyć – my byliśmy w wielu miejscach, gdzie bez samochodu 4WD zwyczajnie nie da się wjechać, czy wręcz nie zostanie się przepuszczonym przez kontrolę policyjną (Jabal Akhdar). Poza tym osobówkę mamy na co dzień w Polsce – w Omanie jest tyle okazji do jazdy offroad (góry, wadi, pustynia, plaże), że aż żal z tego nie skorzystać.

Przy wypożyczeniu polecamy sprawdzić czy jest koło zapasowe (spare wheel), narzędzia i podnośnik (lift / car jack), instrukcja obsługi (manual), czy opony są w dobrym stanie, czy są wszystkie potrzebne pasy bezpieczeństwa oraz czy nie ma uszkodzeń nadwozia (wgniecenia, rysy, itp.). Zapytać o telefony do pomocy drogowej i postępowanie w razie awarii i kolizji.

Ograniczenia prędkości: jeśli znaki nie wskazują inaczej, to jest to 120km/h poza miastem i 80km/h w mieście.

Tablice z kierunkami przy skrzyżowaniach są… często jednak tylko z jednej strony. Jeśli zatem przed skrzyżowaniem nie było strzałki, na którą czekasz, to warto się obejrzeć za siebie za skrzyżowaniem – zdarzało się nam to dosyć często.

Progi zwalniające… to ciekawy temat. Biorąc zwykłą osobówkę trzeba pamiętać, że te progi są przygotowane do zwalniania terenówek – w zwykłym samochodzie szorowanie podwoziem zapewnione. Przy okazji – częstym sportem omańskim jest wyprzedzanie na progach zwalniających… oczywiście osobówek przez terenówki. ;))

Paliwo jest śmiesznie tanie – 0,114 – 0,120 OMR za litr (czyli poniżej 1zł). Tankuje się do pełna, i lepiej nie schodzić poniżej połowy baku, bo czasem można nie trafić na stację przez dłuższy czas (choćby wysoko w górach). Tankuje pracownik, który potem przyjmuje płatność, a czasem nawet umyje szybkę. No i trzeba mieć gotówkę… chyba tylko raz trafiliśmy na stację, gdzie można było zapłacić kartą.

40 lat temu w Omanie było jedynie 15 km asfaltowych dróg – teraz prawie wszędzie dojedziemy wygodnymi autostradami. Ale mimo wszystko trzeba się przyzwyczaić, że tutaj drogi szutrowe to NORMALNE drogi, i do wielu fajnych miejsc „ostatnia mila” może być właśnie taka.

Jeśli będziecie chcieli pojeździć po wydmach po pustyni, to trzeba spuścić powietrze z opon… i to nie troszkę, ale prawie całkowicie. Optymalna wartość będzie gdzieś pomiędzy 0,4 a 1 bar. Po powrocie na normalną drogę trzeba szybko (byle nie za szybko – lepiej nie przekraczać 30-40km/h żeby nie uszkodzić opon) poszukać stacji lub warsztatu samochodowego żeby dopompować . Raczej nie będzie z tym problemu, a pan w warsztacie podejdzie z wężem z kompresora jeszcze zanim wysiądziesz i powiesz o co chodzi. ;)

Jedzenie
Niestety, jak w większości takich krajów życie kawiarniano-restauracyjne zaczyna się
wieczorami. Nocując w namiocie nie mieliśmy szans na takie atrakcje – rozbicie namiotu i spać. :)

W miejscowościach gdzie nocowaliśmy w hotelach polegaliśmy na typach z LP i teraz sami polecamy – restauracja w Nizwie (w LP polecana, ale zmieniła nazwę na Al-Zuhil)
Pyszne jedzenie, tanio, gratis woda i do rachunku przepyszne daktyle. Jest na przeciwko murów miasta. Jedliśmy też w fajnej restauracji w Sur i Seeb.

W ciągu dnia pozostają Coffe Shopy. Najlepszy trafiliśmy przy forcie w Rustaq. Ale ok. 13ej nie było dostępnych wszystkich dań. Najczęściej dostaniemy tam hinduskie Biriani (1-1,5R) (czyli ryż na ostro z dodatkami), hinduskie chlebki i świeże soki. Czasem w dzień możecie liczyć tylko na bułkę – ale sposób podania jest mistrzowski! Jedliśmy też szaszłyki z mięsa kozy – całkiem dobre.

A właśnie picie – cudowne soki z owoców (podobne jak w Malezji) od 0,5 R (w Muskacie
najdrożej: 1-2 R). Z nowych smaków piliśmy mango z awokado, cytryne z miętą i Mix
pomarańcza, mango i kiwi – super. My zawsze prosimy bez lodu :)

W Sur widzieliśmy bardzo dużo kawiarni „Karak korner” – piliśmy tam pyszna kawę z
kardamonem (0,2 R)

Kilka razy widzieliśmy, ale w końcu nie kupiliśmy omańskiej chałwy – jest to rodzaj dżemu z daktyli, z bakaliami, kardamonem i imbirem.

Zakupy
Od jakiegoś czasu nie kupujemy pamiątek z wyjazdów. Jeśli ktoś będzie chciał kupić –
polecamy souq w Nizwie. Czapeczki, tradycyjne stroje, laseczki, sztylety, kadzidło i inne drobiazgi. A jeśli już zakupy w Muskacie, to zdecydowanie w bocznych uliczkach souqu i rano albo wieczorem. W południe przelewają się tam tłumu turystów wysypujące się z autokarów i statków wycieczkowych.

Na zakupy spożywcze polecamy zdecydowanie Carrefoura w Muskacie (czynny od 9) – jest tam wszystko!
Fantastyczne daktyle, omańska chałwa, tradycyjne stroje i czapeczki. Są też rzeczy na camping (namioty, lodówki, kuchenki) Zakupy robiliśmy też w Lulu Market i Sułtan Market (dobrze zaopatrzony dział campingowy).

Mapa
My kupiliśmy mapę jeszcze w Polsce – oszczędziło to nam stresu z szukaniem mapy na miejscu.

Wtyczki i kontakty
Jeszcze w Polsce zaopatrzyliśmy się w wtyczki – przejściówki. Mają tam taki sam typ jak w Anglii.

Ludzie
Już jadąc tutaj słyszeliśmy że Omańczycy są niezwykle mili. Na miejscu przekonaliśmy się, że tak faktycznie jest. Na każdym kroku spotykaliśmy się z uśmiechem, chęcią pomocy czy choćby zapytaniem skąd jesteśmy. I nie było to tak nachalne jak w Tunezji czy Egipcie.

Turystów spotykaliśmy niewielu. Głównie tak jak my, w wynajętych samochodach. Ale były też
niewielkie grupy zorganizowane – głównie Niemców, Francuzów czy Włochów. Polską mowę
słyszeliśmy tylko dwa razy.

Najbardziej zachwyciło nas to, że większość Omańczyków chodzi w tradycyjnych strojach –  mężczyźni w „diszdaszach” (przeważnie biała szata) oraz wyszywanych czapeczkach „kuma„. Zdarza się czasem zobaczyć też tradycyjne srebrne noże – kanjar. „Uroczystym nakryciem głowy jest muzzar – coś na podobieństwo turbanu, ozdobny kawałek bawełny lub materiału z wełny wielbłąda zapleciony misternie na głowie. Diszdasze szyje się na miarę i to najlepiej z egipskiej bawełny. Trzeba wiedzieć kto i gdzie w Muttrach, starej dzielnicy portowej, najlepiej zdejmie miarę i skroi. Do tego kuma. Musi być ręcznie robiona. Pod diszdaszą nie nosi się slipów, biodra są owinięte cieniutkim przewiewnym kawałkiem płótna.” – Kot w Omanie.

Takie tradycyjne kawałki materiałów pod diszdasze widzieliśmy m.in. w Carrefour – drogie nie są. Skusiła się pewnie na fajny materiał jedna turystka, która chodziła potem owinięta w nim w jednym z Wadi. Pewnie Omańczycy mieli ubaw widząc ją owiniętą, jakby nie patrząc w omańskie majty ;)

Zabytki
W Omanie na każdym kroku natkniemy się na forty i zamki. Prawie w każdej miejscowości można zobaczyć pozostałości jakiejś baszty czy choćby fragmentu glinianej ściany.

Wstępy do fortów/ zamków – 0,500 R. Do Wielkiego Meczetu w Muskacie – wstęp wolny (poza czwartkiem i piątkiem) – w godzinach 8-11

STATYSTYKA
– przejechaliśmy w sumie 2600 km
– nocowaliśmy pięć razy w hotelach, pozostałe 9 noclegów pod namiotem
– wstawaliśmy codziennie ok. 6 rano – wschód słońca 6.15 :), zasypialiśmy najpóźniej ok 22

Na koniec jeszcze nasz plan dzień po dniu:

1. 07.03 Przylot i zakupy w Muskacie, przejazd do Nizwy. Nocleg w Majan Guest House.
2. 08.03 Nizwa souq, opuszczona wioska Tanuf i przejazd do końca Wadi Tanuf (?). Nocleg w
   namiocie w okolicy.
3. 09.03 Forty w Bahla (nieczynny) i Jabrin. Wadi Ghul, wioska Mishat, wielki kanion. Nocleg w namiocie w górach na trasie do Wadi Damm.
4. 10.03 Grobowce Al Ayn, Wadi Damm. Nocleg w Majan GH.
5. 11.03 Punkt widokowy Diany w Jabal Akhbar, Wadi Bani Habib, przejazd z okolic Tanuf do Wadi Bani Auf. Nocleg w namiocie na łupkach.
6. 12.03 Bilat Sayt, Snake Canyon, fort w Rustaq. Namiot na pustkowiu.
7. 13.03 Wadi Abyad, fort w Nakhl. Namiot na jeszcze większym pustkowiu.
8. 14.03 Przez Muscat do Sink Hole. Namiot na White Beach.
9. 15.03 Wadi Shab, Sur. Nocleg w Aparthotelu.
10. 16.03 Sur, grobowiec Sidi Miriam, Wadi Tiwi. Namiot na różowej plaży za hotelem w Ras Al Hadd.
11. 17.03 Wahiba Sands. Al Raha Camp.
12. 18.03 Wahiba Sands, Wadi Bani Khalid. Namiot na White Beach.
13. 19.03 Qurayat, pustynne grzybki za wioską Al Mazaree, Matrah. Hotel Naseem.
14. 20.03 Targ rybny, Wielki Meczet, souk, Muscat i pałac sułtana, Yiti, Seeb. Wylot.

Czego zabrakło, albo raczej zostało na kolejny raz w Omanie:

• wyspa Masirah
• białe wydmy
• cynamonowa pustynia
• żółwie na plaży

LINKI
– Wnuczykije.pl
– Plan podróży
– Podróże Ady
– Mały podróżnik (zbiór różnych relacji plus fantastyczne porady)
– podróż do Omanu z Igą
– Maria, Sebastian, Michał Domżalscy
– informacje na Forum
– Oman 2012 – ciekawa relacja
– Polacy w Omanie
– fantastyczne zdjęcia z Omanu
– dokładna relacja + lokalizacja GPS – potem okazało się ze w podobnych miejscach nocowaliśmy
– oficjalna strona dla turystów
– Kot w Omanie – fantastyczny blog – niestety już zakończyła się przygoda z Omamem autorki
– relacja z 2008 roku
– Oman z National Geographic
– zdjęcia z Omanu